O diseñador de son arxentino Carlos Faruolo, vinculado a Galicia dende fai 20 anos, recibirá o Premio Especial OUFF pola súa bagaxe profesional de mais de 200 películas entre as que se atopan “Celda 211” ou “Tango” e para dar visibilidade a un dos apartados técnicos máis relevantes no cinema, o son.

(Buenos Aires/Argentina, 1952)
Deseñador de son

Carlos Faruolo Ángelo, deseñador de son hispano-arxentino afincado en España desde 1982. Empezou a traballar en son para o cinema nos laboratorios arxentinos Phonalex en 1970. De 1974 a 1981 traballou no cinema e a televisión de Arxentina, colaborando con directores como Leonardo Favio, Raúl da Torre ou Sergio Renán co que traballou na película “A tregua” (1974), a primeira longametraxe arxentina nomeada ao
Oscar a Mellor Película en Lingua estranxeira. Paralelamente, entre 1977 e 1981 foi técnico de son e mesturas do grupo humorístico-musical Les Luthiers. En 1982 estableceuse en España e comezou a destacar polo seu traballo en “Carmen” de Carlos Saura (1983). Participou en películas como “As bicicletas son para o verán” de Jaime Chávarri ou “Os santos inocentes”, de Mario Camus.
A mediados dos oitenta funda a empresa de postproducción dixital Resonancia Postproducción SL. En 1989 recibiu o Goya ao mellor son polo seu traballo en “Berlín Blues” de Ricardo Franco, e volveríao a recibir en 1998 por “Tango” de Carlos Saura e en 2009 por “Cela 211” de Daniel Monzón.
Para televisión, dirixiu bandas sonoras para series como, “Abuela de verano”, “Seis hermanas” ou “Hospital Valle Norte”, producidas por TVE.
Vinculado a Galicia desde que, hai máis de dúas décadas, obtivo o Premio Mestre Mateo da Academia Galega Audiovisual ao mellor son por “Os mortos van á présa” de Angel de la Cruz, repetindo con “Cela 211”, Daniel Monzón, no 2009.
A nivel internacional, no ano 2000 obtivo o premio ao mellor son no Festival Internacional de Cinema da Habana por “Un paraíso baixo as estrelas” de Gerardo Chijona. Traballou en máis de 200 películas.